Op het internet zijn er heel wat zijn artikels te vinden over scheidingen. Ik las enkele ervan om een bredere kijk erop te krijgen. Mijn ouders zijn niet gescheiden, maar ik vroeg me af hoe dat voor kinderen is wanneer ouders scheiden en ook voor de anderen.
Kinderen zijn vaak de reden waarom koppels samenblijven, wanneer het minder goed gaat in de relatie. Maar bij sommigen is dat niet vol te houden en dan gaan ze toch voor een scheiding. Het leven van de kinderen wordt helemaal op z'n kop gezet en krijgt een nieuwe wending. Ze moeten van mama naar papa en omgekeerd, ze moeten misschien wel hun vertrouwde huis achterlaten en ook psychologisch kan dit een probleem vormen voor de kinderen. Kinderen komen hieronder ook ten lijden, ook al is dit niet de bedoeling van de ouders. In sommige gevallen is een scheiding een betering, ook voor de kinderen.
Daarnaast valt dit voor de ouders zelf ook zwaar. Er is een hele verandering in hun leven en ze moeten opnieuw een leven opstarten.
Ook voor mensen in hun omgeving kan dit zwaar worden. Soms is een scheiding de enige oplossing, maar vaak is dit ook een erge vorm van lijden.
Hey!
BeantwoordenVerwijderenIk ben ook geen kind van gescheiden ouders, maar ik deel wel je mening. De kinderen zijn inderdaad soms nog de enige reden waarom mensen bij elkaar blijven.
Ik vind het jammer dat de kinderen vaak onder een scheiding moeten lijden. Ze hebben het zelf niet gewild, maar zijn wel een levende getuige van alle ruzies thuis, de heen- en weerverhuis naar mama en papa, ... .
Dat is zeer jammer..
Ik vind het mooi dat je hier aandacht aan vestigt!
Liefs x
Dag Tessa!
BeantwoordenVerwijderenIk kan even de visie vanuit een ander standpunt melden.
Ik ben dochter van gescheiden ouders, dit is nu ongeveer al 5 jaar.
Er komt iedereen zeer veel bij kijken, ook blijven ze het steeds opnieuw proberen. Tot op een bepaald moment dat wij zelf (ik & mijn 3 zussen) het ook niet meer aankonden. We zeiden tegen mama dat het echt niet verder kon.
Het leven gaat sinds die dag gewoon verder, maar toch is er veel verandert.
Elke zondag onze valiezen maken en voor een week weer naar een ander 'huis' of 'thuis'. Een naam kan je er niet echt aan geven, want je bent een thuis gewend waar je bent als mama en papa er ook is. Ik was 12 jaar en trok het me allemaal veel harder aan dan iemand anders.
Natuurlijk na een aantal jaar of maand veranderen er veel dingen.
Ik ga niet meer naar papa, mijn kleine zussen nog om de 2 weken een weekend.
Maar hetgene ons echt pijn gedaan heeft?
De verwijten van de ene naar de andere kant, en dit van de kant die niet beslist had om uit elkaar te gaan. Dit raakt je het meest.
Gelukkig gaan al die verwijten naar een tijdje wel weg, maar toch heeft het je geraakt
Groetjes!
Hey Tessa,
BeantwoordenVerwijderenZelf zijn mijn ouders ook niet gescheiden en weet daarom ook niet hoe het voelt om gescheiden ouders te hebben. Heel leuk dat je even bij dit onderwerp stilstaat. Kinderen zijn inderdaad vaak de reden dat ouders uit elkaar gaan, maar meestal ontstaan er daardoor nog meer ruzies en zijn de kinderen er de dupe van. Moesten ouders nog gewoon eens beslissen om uit elkaar te gaan en kijken vanuit het standpunt van het kind, dan zouden ze al heel wat verder komen. Je kan ook als 'vrienden' uit elkaar gaan en toch nog het beste voor je kind willen.
Een scheiding kan inderdaad een vorm zijn van lijden, maar als dit de enigste oplossing is, dan vind ik dat ze hiervoor moeten kiezen. De kinderen zien het nooit graag als hun ouders uit elkaar gaan, maar als ze alleen maar ruzie maken, dan is dat misschien het beste. Soms kunnen de ruzies meer lijden zijn voor het kind, dan de scheiding zelf.
Vele groetjes,
Griet