Oscar en oma Rozerood

Liefste lezer,

Tijdens de les RZL bekeek ik de film 'Oscar et la dame Rose'. Het was een zeer pakkende film. Verandering en groei bij de personages stond centraal, op alle mogelijke manieren. 

Jammer genoeg, herkende ik delen uit deze film ook vanuit het echte leven. 

De relatie tussen kinderen en ouders, verloopt vaak moeilijk. Kinderen zonderen zich af van hun ouders en vinden ze stom, een bemoeial ... Terwijl ouders ook maar het beste met hun kind voor hebben. Zelf was ik ook heel moeilijk handelbaar toen ik wat jonger was, maar dit is gelukkig overgegaan en daar zijn zowel mijn ouders als ikzelf zeer tevreden over. 

Daarnaast was in deze film ook te zien hoe een grote invloed kinderen kunnen hebben op volwassenen. Voor velen zijn kinderen een zwakke plek, iets wat ze niet gevoelloos laat.

Als laatste, en voor mij het zwaarste, is er de link tussen zieken en mensen die deze lief hebben. Wanneer mijn tante erg ziek was en kanker had, net zoals Oscar, voelde ik me heel begaan. Ook al praatte ik er niet over met haar, een echte band zonder woorden werd werkelijkheid. Achteraf voel ik me wel slecht dat ik het zolang heb verdrongen en het niet wou geloven. Maar in de film was dit er gelukkig wel, en dit was zeer mooi om te zien.

Wel wist ik niet dat er plaatsen bestonden waar zoveel zieke kinderen samen leven, les krijgen …

In de film waren er 3 scènes die er voor mij uit sprongen.

De eerste scène was het moment dat Oscar en Rose elkaar ontmoetten. Dit was niet bepaald vriendelijk en hartelijk, in tegendeel. Rose werd erg kwaad op Oscar, noemde hem een boer… Ze kwam over als een mopperende, onbeleefde vrouw die om niemand geeft. Ik vond deze scène erg kil. Het voelde benauwd aan en het leek alsof zowel Oscar als Rose zich niet op hun gemak voelden bij elkaar.

De tweede scène was wanneer de ouders van Oscar lazen wat Oscar over hen schreef. Hij had geschreven dat hij het haat wanneer ze hem steeds angstig vastgrijpen en zeggen dat ze hem graag zien. Dit vond ik erg pakkend. Het werd duidelijk hoe dapper Oscar wel niet is. Ik had oprecht medelijden met hem, maar ook met zijn ouders. Want voor een ouder lijkt me dit heel erg moeilijk om te lezen.

De derde scène was voor mij de meest pakkende. Daarin vertelde Rose aan Oscar dat ze 12 dagen lang, elke dag bij hem op bezoek zal komen. Oscar werd hier heel stil en droevig van, omdat ze duidelijk maakte dat het na 12 dagen voorbij zou zijn. Daar speelde ze snel op in door een verhaal te verzinnen over de 12 laatste dagen van het jaar. Ze vertelde hem dat ze elke dag het weer van een maand voor het volgende jaar zou kunnen voorspellen. Dit vrolijkte hem weer op en deed hem verlangen naar de volgende dag. De moment wanneer Oscar was aangedaan van de beperkte duur, voelde erg droevig en pakkend aan. Ik kreeg er kippenvel van. Maar wanneer hij opfleurde, zorgde dat bij mij ook voor een beter gevoel.

Ik voel me steeds meteen aangesproken wanneer het om kinderen gaat. Vaak denk ik er zelf aan om iets te doen voor zieke kinderen, maar dan moet ik mijn plannen opbergen omdat ik het mentaal niet zou aankunnen. Ik hoop ooit de moed te vinden om met zieke kinderen om te gaan, maar tot het zover is hou ik het op volwassen gehandicapten. Hiervan krijg ik ook veel voldoening en het is een stap in de goeie richting. Op basis hiervan heb ik erg veel respect voor Rose, omdat zij er toch voor gaat, hoe hard ze er ook tegenop zag.

De regisseur bracht een zeer mooie boodschap over. Rose, die een zeer gemene, egoïstische vrouw was, bloeide open wanneer ze in contact kwam met een ziek kind. Ze probeerde zijn laatste dagen zo goed en leuk mogelijk te laten verlopen. Het is zeker een dringende boodschap, want er zouden veel meer vrijwilligers nodig zijn.

Op verschillende vlakken deel ik de visie van de filmmaker ook wel. Ik vond het zeer goed dat hij aantoonde dat je altijd steun kan zoeken bij God. Volgens mij is het wel geruststellend als je alles kwijt kan aan iemand, wat je normaal niet durft zeggen. Anderzijds vond ik de manier waarop God werd aangetoond, wat vreemd. Het kwam voor mij niet natuurlijk over, maar voor ieder wat wils…

Een echte aanrader, deze film moet je zeker eens bekijken.

Vele groetjes,

Tessa